Żartu? Złość wróciła. Jak on mógł tak żartować? Obwiniałam siebie, że przeze mnie umarł, że gdybym coś zrobiła to by żył, a on się potem pojawia i mówi, że to był żart?
- Ty chyba nie rozumiesz - prychnęłam - Byłam przekonana, że się tam utopiłeś! Jeśli to był naprawdę żart, to wielkie dzięki, ale nie chcę więcej z tobą zwiedzać.
- Ej, obiecuję, że więcej tak nie zrobię - wyglądał na naprawdę zawstydzonego, ale nie dawałam mu spokoju
- Powiedz prawdę - odparłam stanowczo, podnosząc dumnie pysk
- Co?
Spojrzałam na niego uważnie. Gdy go zobaczyłam przed chwilą, zanim się na niego rzuciłam, sprawiał wrażenie przestraszonego. Altair nie wyglądał mi na takiego co wszystko obracają w żart.
- Powiedz mi, czemu uciekłeś - wyprostowałam, patrząc na niego wyzywająco.
Milczał. Bez słowa obróciłam się i powoli ruszyłam przed siebie. Nie wiem gdzie.
(Altair?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz