Od Odium - Cd. Vendeli von Meteorite

Czułem się jakbym oglądał przedstawienie z moim i Vendeli udziałem. Wszystko co teraz mówiłem i robiłem było tak odległe od mojej samotnej rzeczywistości. Śmiech był mi obcy od dawna. Myślałem nawet, że mam jakąś blokadę na ten wyraz pyska. Nie mogłem uwierzyć, że to wszystko dzieje się naprawdę.

- Coś zamilkłeś. - zauważyła samica - Wszystko dobrze? Może Cię uraziłam czymś? - dodała z niepokojem w głosie 

- Ależ nie, po prostu dostosowałem się do Twoich uwag. - odzywam się cicho  - Poza tym myślę nad swoim życiem.

- Tylko uważaj, bo nie usłyszysz jak zawołam, że na drodze jest jakaś przeszkoda  - rzuca celną aczkolwiek trafną uwagę.

- Co racja to racja. Po prostu czuję się trochę...hmm... Nierealnie. - mówię krótko. 

Vendela von Meteorite?