Położyłem się wygodnie na piasku. Fale były bardzo spokojne, a niebo ukazywało setki, a może nawet tysiące gwiazd.
- Kiedyś - zacząłem dosyć niepewnie, po czym uniosłem oczy ku niebu - moja mama mówiła mi, że gwiazdy to dusze naszych przodków. Od tamtej pory, za każdym razem, kiedy patrzę w niebo myślę o moich zmarłych krewnych, czy przyjaciołach. Chciałbym, aby była to prawda, wtedy miałbym pewność, że będą oni ze mną aż po kres moich dni - powiedziałem szeptem i spojrzałem na Anastję.
- Opowiedz mi coś o sobie, nie chcę wiedzieć o twoim dawnym życiu - odparłem spokojnie - chcę poznać Ciebie - dodałem z lekkim uśmiechem.
<Anastja?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz