,,To chyba było przeznaczenie!" - słyszę. Tak, musiało być. Przecież to niemożliwe, żebyśmy poznali się z przypadku... nie, ktoś musiał nas na siebie nakierować.
- Dla Ciebie mogę śpiewać, choć mój repertuar jest nieco ograniczony. Ale mam nadzieję, że coś jeszcze pamiętam. - zgadzam się, bo widok jej takiej spokojnej mnie rozczulił. I nie miałbym nic przeciwko by widzieć ją taką częściej. Jak najczęściej.
,,Dla mnie? Czy to podkreślenie miało coś znaczyć?"
- Nie. - odpowiadam, zapominając, że to jej myśli - A Ty nie lubisz śpiewać? Ja dotąd też nie umiałem się przełamać. - próbuję zmienić temat, mając nadzieję, że nie zauważyła tamtego. Planowałem poruszyć z nią temat mojej mocy ale jeszcze nie teraz.
Kiara?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz