-Z moje punktu widzenia dużo lepiej niż wypatrującym, a wiem, co mówię, bo piastowałem już oba stanowiska.- odparłem ze śmiechem.
-A co dokładnie Ci się tak bardzo podoba w tym zawodzie?- postawił kolejne pytanie Odium.
Milczałem przez dłuższą chwilę, zastanawiając się nad odpowiedzią, po czym stwierdziłem:
-Wydaje mi się, że adrenalina spowodowana tym, że w każdej chwili mogę zostać schwytany przez wrogów i zgładzony z tego świata za zdradzanie ich tajemnic dla swojego stada.
-Czyli kiedyś mógłbyś ze swojej misji nie wrócić?- bardziej stwierdził niż zapytał.
-Owszem, ale jak do tej pory żyję i kocham to, co robię.
-I nie boisz się, co wtedy stałoby się z Twoimi najbliższymi?
-Dopóki jest przy nich Mystic nic im nie grozi. W dodatku, nie licząc Gis i Fedona, wszyscy są już dorośli i potrafią o siebie doskonale zadbać.
-Skoro tak twierdzisz...- westchnął wyraźnie przekonany.
-Domyślam się, że zadałeś te pytanie ze względu na Vendelę.- rzuciłem.
-Masz całkowitą rację.- przyznał niechętnie.
-Ona jest silniejsza i sprytniejsza niż Ci się obecnie wydaje.- zapewniłem go, jednocześnie przyglądając się czule swojej siostrzenicy.- Kiedyś się o tym jeszcze przekonasz.
-Obyś się co do tego nie mylił...
-Nawet, jeżeli by tak było, to ona ma tu wielu przyjaciół, a pewien ogier, który jeszcze o tym nie wie chyba właśnie zaczyna być dla niej coraz mniej obojętny.
<Odium? Jaka była Twoja reakcje na te słowa? Przepraszam, że musiałeś tak długo czekać.>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz