Od Odium - Cd. Vendeli von Meteorite

Zadumałem się na chwilę, myśląc o swojej przeszłości. Już nie smutno, po prostu czułem się jakbym patrzył na czyjąś historię. W sumie chciałbym nie pamiętać swojego ojca. Uczynił sporo zła. 

- Częściowo zazdroszczę. Też chciałbym móc nie pamiętać swojego. - odzywam się całkowicie pewnie  - Zrobił stanowczo zbyt wiele. 

- Na przykład? - zaciekawiła się Vendela  - Oczywiście, nie musisz mówić. 

- Nie wspierał mnie po śmierci matki. Ta umarła tuż po porodzie. Załatwił opiekunkę i tyle miałem. - odpowiedziałem spokojnie. 

- Współczuję. - odparła klacz i wiedziałem, że mówi to całkowicie szczerze. 

- Nie on był najgorszy. - powiedziałem, jakby sam do siebie. 

Wtuliłem się mocniej w Vendelę. Nie chciałem się z nią rozstawać. Perspektywa samotnej nocy mnie przerażała. 

Vendela von Meteorite?