Wróciłam do mojej zimnej jaskini. Był to jej ogromny atut, że mimo upału pozostawała zimna. Poczułam nagle ogromny smutek. I pustkę. Z oczu pokapało mi parę łez. Czy istnieje dla mnie coś takiego jak normalne życie? Mam przyjaciół, brata, który ułożył sobie życie. A sama nie potrafię... Nie umiałabym zostać kochającą do końca życia partnerką. Czy znowu zostałabym matką? Znowu przypomniał mi się Magnetic. Odcisnął we mnie niewymazalne piętno. Zostawił po sobie ślad.
Czy potrafię przerwać tą sieć, którą mnie oplótł? Czy potrafiłabym zaufać komuś na dobre? Czy moje marzenia się spełnią? Zawsze są jakieś szanse gdy jest nadzieja.
Położyłam się spać. Śniło mi się coś pięknego. Spełnienie marzeń. Ja i Arot razem. Jako para, ale już nie para przyjaciół.
Arot? ^,^
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz