Od Donatella CD. Avatari

Codziennie przychodziłem i sprawdzałem stan klaczy oraz pilnowałem, aby brała leki, które kazali jej brać. Po dwóch tygodniach wszystko wróciło do normy! A ja zacząłem szkolić Avatari. Uczyłem ją jak się ukrywać w każdy otoczeniu. Ja wtopić się otoczenie tak, by być kompletnie niewidocznym dla innych. Jak chodzić by nikt nie słyszał żadnego wydawanego przez siebie dźwięku... Później uczyłem ja walki. Kopnięć z wyskoku, unikanie ataków, przewidywanie ich! Pracowałem też nad jej szybkością i siłą. Zwinna była, więc nie trzeba było jej specjalnie w tym szkolić. co mnie zdziwiło, Avatari była bardzo pojętna! Bardzo szybko się uczyła i szczerze mówiąc, to nawet ja tak szybko się nie uczyłem walki, obrony i technik skradania czy też szpiegowania jak ona! Co prawda klacz z początku bardzo narzekała i była bardzo obolała po każdym treningu...
Czasami myślałem że za bardzo ja przyciskałem lecz później zdałem sobie sprawę, że nie mogę jej folgować, gdyż inaczej jej ciało się nie zahartuje i będzie narażona na niebezpieczeństwo! A na to pozwolić nie mogłem! Trenowaliśmy z dala od terenów stada, w miejscu które znałem tylko ja! To było miejsce, w którym znajdowała się moja osobista świątynia! Moje własne "Dojo". Tam ja szkoliłem i uczyłem. Razem medytowaliśmy, by uspokoić swą duszę i wspólnie trenowaliśmy, aż w końcu Awatari ukończyła cały trening! co prawda nadal musiała ćwiczyć, żeby nie wyjść z wprawy ale była po kilku miesiącach pełnoprawną ninja klaczą!
Właśnie medytowałem, razem z klaczą w świętym miejscy odpoczynku.

 

Tutaj medytowaliśmy i jednocześnie braliśmy kąpiele po ciężkich treningach, aby zregenerować mięśnie oraz nadwątlone siły. Gdy skończyliśmy medytacje, wstałem powoli i odezwałem się do Avatari.

- Avatari? - zacząłem - Od dzisiaj jesteś pełnoprawną wojowniczką ninja z klanu Joshida! Tak, jak ja! - powiedziałem dumnie - postępuj honorowo i serdeczne gratulacje! Niedługo teleportujemy sie z powrotem do stada!

< Avatari? >