Już chciałem odpowiedzieć, kiedy zauważyłem, że klacz już nie stoi obok mnie, a jest na końcu ścieżki prowadzącej na nasze tereny. Jak można być takim bezczelnym i pouczać dorosłego konia? Nie rozumiem tej klaczy. Udałem się do swojej jaskini nie myśląc niemal o niczym. Przed nią zaś zastałem mur wykonany z ziemi. Kilka godzin zajęło mi zburzenie go, może chciała jakoś się zemścić...
- Dziwne są takie bezduszne konie.
Mruknąłem do siebie. Chwalą się, że tyle przeżyły, a ja mogę się chwalić tym, że nie przeżyłem nic.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz