Od Arota CD Scolle

Gdy ogromna klatka na nas spadła, przestraszyłem się! Miałem już do czynienia z ludźmi i nie za bardzo ich lubiłem… Klacz na mnie spojrzała i zaczęła na mnie niemal krzyczeć:

- Patrz, coś żeś narobił! Teraz złapią as ludzie! – warknęła na mnie i próbowała znaleźć drogę ucieczki.

- To nic nie da! Jesteśmy w potrzasku… A na dodatek słyszę, jakby się ktoś do nas zbliżał! – powiedziałem szybko.

- Jeszcze ludzi do szczęścia nam brakowało! Masz swoje bohaterstwo! – znowu warknęła na mnie.

Po chwili zobaczyliśmy, jak jacyś dziwni ludzie do nas podeszli. Było ich trzech. Jeden był dość niski jak na człowieka i miał skrzywioną minę; Drugi był wysoki i muskularny a trzeci chyba był ich dowódcą, bo wydawał i m jakieś rozkazy a oni biegali koło niego. W końcu jeden z nich wyłączył ten cały „magnetofon”  i podszedł powrotem do swojego szefa. A po chwili zaczęli rozmawiać:

- A jednak jakieś durne szkapy się na to nabrały! – powiedział ze zdumieniem.

- Mówiłem Ci Jack, że konie są głupie! Teraz je sprzedamy za kupę forsy! Sprzedamy je temu gościowi od westernu… Będzie miał te swoje dzikie konie! – powiedział z radością i zatarł ręce tak, jakby już czuł pieniądze w rękach.

- Ten Kary ogier, wygląda na dość silnego – powiedział – Będzie się idealnie nadawać! Natomiast ta klacz… o nie wiem… Co myślisz Spike? – spytał tego średniego wzrostu..

- Myślę, że się nada! To w końcu dzika chabeta! – powiedział – Jednak teraz robi się już ciemno, więc wydaje mi się ,że dopiero z samego rana spróbujemy je załadować! Teraz to nie ma sensu – powiedział i spojrzał na swojego szefa.

- Masz racje Spike. – przyznał – Teraz jest zbyt późno… Jutro tu powrotem po nie przyjedziemy, nie mają jak uciec! To są stalowe kraty, wiec nie mamy się czego bać że uciekną.

- Ta… - przyznał w końcu – Dwa konie, to i tak dobry łup – powiedział i wszyscy zaczęli się zbierać. Odsłonili swoje pojazdy, włączyli jakiś warkot i odjechali. Teraz to naprawdę byłem zdenerwowany! Ta sytuacja mi się nie podobała! I jeszcze te stalowe kraty, o których mówili… Normalny koń by tego nie podniósł! I nagle w głowie zaświtał mi plan!

- Scolle?! Mam pomysł! – powiedziałem entuzjastycznie.

- Ocho! No to jesteśmy uratowani! – powiedziała złośliwie i z brakiem przekonania.

- Mam żywioł powietrza, więc może uda mi się podnieść te kraty, a Ty za pomocą swojej mocy, pomożesz mi w tym – powiedziałem z radością.

< Scolle? Spoko c; Tylko ucieknijmy im jakoś :P A może i jakoś ich stratujemy, czy coś :P >