Przeanalizowałem w głowie raz jeszcze słowa, jakimi Vendela opisała mi przedmiot. Brzmiało sympatycznie. Czułem się niezręcznie, nieprzyzwyczajony do takich prezentów. Każda chwila wydawała mi się nowym dla mnie przeżyciem. Może dlatego, że dotąd żyłem, uprzedzony do Innych. Nie wiem nadal jacy oni są ale Vendela z pewnością jest godna zaufania. Nie wiem co mnie do tego przekonało ale udało jej się. Wzbudziła moje zaufanie. To jak otrzymanie nagrody Nobla.
- Coś nie tak? - powtórzyła pytanie Vendela, przerywając moje rozmyślania.
- Uh? Przepraszam trochę się zamyśliłem. Bardzo mi się to podoba, po prostu nie jestem przyzwyczajony do takich sytuacji. Wszystko wydaje się takie nowe, dla kogoś kto zawsze stał z boku, by nie oberwać. - powiedzialem, spuszczając wzrok.
Vendela von Meteorite?
Przepraszam, że musiałaś tyle czekać. Co tu dużo mówić zapomniało mi się w natłoku spraw ;-;
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz