Vendela, zasłużona medyczka, szczególnie dla nas szybko mnie przebadała. Na szczęście nie miałem nic złamanego lecz miałem podejrzenie wstrząsu mózgu. Nie bałem się tego jednak. Co mi tam wstrząs mózgu! Nie boję się niczego. Boję się tylko, że Kiara ma przeze mnie wyrzuty sumienia.
- Powinniście na siebie uważać. - rzuciła medyczka na pożegnanie.
Ta, jakby tak było łatwo! Życie to ryzyko, dobrze jednak gdy są tacy jak ta klacz; spokojni i zrownowazeni, by naprawiać tych bardziej szalonych.
- Staramy się. - mówię z całkowitą szczerością i wychodzę przed jaskinię. Tam czeka Kiara.
- Art! - woła z czułością - Co Ci?
- Podejrzenie wstrząsu mózgu i mam odpoczywać. I mamy na siebie uważać! - dorzucam ze śmiechem.
Kiara?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz