Uśmiech natychmiastowo pojawił się na mojej twarzy. Zaśmiałam się, podskoczyłam i trąciłam bokiem Altaira. Spojrzał na mnie rozbawiony.
- Spokojnie, napaleńcu. Jak będzie ładna pogoda to pójdziemy. - powstrzymywał uśmiech
- O nie, nie, nie, kochany... Idziemy teraz - oczy mi zabłysły ekscytacją i determinacją
- Będzie burza - odparł, patrząc na zbliżające sie prawie czarne chmury. - Jak nas zlapie to cala noc będziemy musieli zostać poza terenami stada. A poza tym nas zleje...
- Niech nas zleje, niech nas złapie, my się burzy nie boimy!!! - krzyknęłam, śmiejąc się i potrząsając grzywą. - No, chodź! Będzie troche adrenaliny, będzie przygoda!
Altair nadal nie był przekonany co do tego pomysłu więc bezceremonialnie popchnęłam go do przodu. Zaczął coś mówić, jakieś argumenty przeciw temu pomysłowi, ale go nie słuchałam. Zaczęłam za to nucić pod nosem piosenkę.
Altair?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz